Bir insana bağlanırsınız hayatınızın merkezine koyarsınız. Sonra bir bakmışsınız ki o merkez yörüngeden çıkmış. Başkalarının yörüngesine çoktan girmiştir...
Ama kalkıp da sız bunun farkına varamazsınız. En çokta bu koyar ya...
Hala kalkar onu merkezinizde hareket etmesini beklersiniz. O öyle bir şey yapmaz diye kendinizi avutursunuz. Arkadaşlarınızın söylediklerini önemsemezsiniz. Hatta bu yüzden çoğu insana bu yüzden tavır alır, onlarla konuşmayı kesersiniz.
Gün gelir kendi gözünüzle görürsünüz .Acaba o yapmaz dediğimiz başka ne haltlar yedi diyerek düşüncelere dalarız. Pişman olur, keşkelerimiz çoğalır. Ağlayacak bir omuz arar bulamayız. Bir umut arkadaşlarımızı arar paylaşıp dertleşmek isteriz. Klasik bir laf ile '' Ben sana dememiş miydim? '' lafını duyarız. Bazıları geri döner size kıyamaz yanınızda olur. Bazıları da bir sevgili uğruna sattın diyerek yüzünüze bakmaz.
Sizi dinleyen kişiler arasında çok nadirdir kendini sizin yerinize koyan. Dinlemeyen ise dinliyormuş gibi davranır. Aslında sorsan hiç bir şey dinlememiştir. Sırf yanınızda olmak için olmuştur. Hah işte burada hayatımızın diğer bir fragmanı başlıyor. Orada herkesin yüzü ortaya çıkıyor . Kimin gerçek kimin gerçek olmadığını anlıyorsunuz.İşte o zaman başlarım arkadaşına da sevgilisini de ...
Herkes bir uzak dursun benden diyerek herkesten uzaklaşıyorsunuz. Bağlanma kimseye bağlanma ki canın yanmasın. Sonradan pişman olma.
Şairin de dediği gibi :
Bağlanmayacaksın bir şeye öyle körü körüne,
''O olmazsa yaşayamam '' demeyeceksin.
Sonuç; aslında her şer de bir hayır ortaya çıkıyor. Ee hayat diğer fragmanlarını bekliyorum....
BLOSSOM :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder